προς ευχή της ειδωΛεία
και βρεθήκαμε εκεί
σε μιαν άκρη
ανάμεσα στον ήλιο και τη σελήνη
τη γη και τον ουρανό
μόνοι γυμνοί και απροστάτευτοι
σε ένα μέρος
άγνωστο
άγριο
αλλά και τόσο όμορφο
μόνο μας εφόδιο
η παρατήρηση
μοναδική τροφή
η γνώση
είδαμε το νερό
είδαμε τη γη
είδαμε τα φυτά
είδαμε τα ζώντα
και μάθαμε από τα πεθαμένα
εκείνη η ιερή τροφή
μας έθρεψε τα σωθικά
μας έπλασε τον νου
μας έκανε ένα με το όλον
ένα με το ωόν
ζυμώσαμε τον χρόνο
τον κάναμε παρόν
του δώσαμε σχήμα και μορφή
τον κάναμε στιγμή
και τον αφήσαμε πάλι να ταξιδέψει
και ζήσαμε σε ισορροπία
με τάξη μέσα στην αταξία
με κίνηση μέσα στην ακινησία
με ελεύθερη και αβίαστη ροή